Κωνσταντίνος Καβάφης / Константинос Кавафис (1863-1933) ==== ΚΕΡΙΆ ==== Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας \\ σα μια σειρά κεράκια αναμένα — \\ χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Η περασμένες μέρες πίσω μένουν, \\ μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων• \\ τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, \\ κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των, \\ και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. \\ Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά. Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω \\ τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, \\ τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν. ==== СВЕЧИ ==== Дни будущего кажутся нередко \\ нам вереницею свечей зажженных, \\ манящих, теплых и живых свечей. Дни прошлого чернеют за спиною \\ цепочкой длинною свечей потухших: \\ те, что поближе, все еще дымятся – \\ остывшие, оплавленные свечи. Я не хочу смотреть назад – мне больно, \\ огня угасшего мне жаль невольно: \\ свечей зажженных много предо мной. Я не хочу смотреть назад – мне страшно: \\ все больше дней, безвестно отгоревших, \\ все больше позади свечей угасших.